Σ.Τ.Ε. 339/2005

Μετατροπή Α.Ε. σε μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε
Διοικητικού Eφετείου Αθηνών

Αριθ.απόφασης: 339/2005

Πρόεδρος: Π. Λευκαδίτης, Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ.,

Εισηγήτρια: Β. Ταουσιάνη, Εφέτης Δ.Δ.

Δικηγόρος: Γ. Γρεμούτη

Φορολογία μεταβίβασης ακινήτων (Α.Ν. 1587/1950, άρθρο 1, παρ. 1).

Μετατροπή Α.Ε. σε μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε.: Στις μονοπρόσωπες Ε.Π.Ε. έχουν εφαρμογή οι γενικές διατάξεις περί Ε.Π.Ε. και δεν έχουν θεσπισθεί ειδικές διατάξεις που να διαφοροποιούν τα ζητήματα της μετατροπής των διαφόρων τύπων εταιρειών και στη συγκεκριμένη περίπτωση των ανωνύμων εταιρειών σε μονοπρόσωπες Ε.Π.Ε. Συνεπώς, με τη μετατροπή Α.Ε. σε μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε. δεν δημιουργείται νέο νομικό πρόσωπο και η εισφορά ακινήτων της πρώτης στη δεύτερη δε συνιστά μεταβίβαση υποκείμενη στο φόρο του άρθρου 1, παρ. 1 του Α.Ν. 1587/1950.

Απορρίπτεται έφεση του Δημοσίου

[…] Επειδή, στο άρθρο 1, παρ. 1 του Α.Ν. 1587/1950 ορίζεται ότι: Εφ΄ εκάστης εξ επαχθούς αιτίας μεταβιβάσεως ακινήτου ή πραγματικού επί ακινήτου δικαιώματος, ως και… επιβάλλεται φόρος επί της αξίας αυτών”. Εξάλλου, στο άρθρο 66 του Ν. 2190/1920 “περί ανωνύμων εταιρειών” και το όμοιό του 51 του Ν. 3190/1955 “περί εταιρειών περιορισμένης ευθύνης”, όπως αυτά αντικαταστάθηκαν από κοινού με το άρθρο 16 του Ν. 2339/1995 ορίζεται ότι: “1. Η μετατροπή ανώνυμης εταιρείας σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης γίνεται με απόφαση της γενικής συνέλευσης που λαμβάνεται σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 29, παρ. 3 και 4 και 31, παρ. 2 μετά από προηγούμενη εκτίμηση του ενεργητικού και παθητικού της σύμφωνα με το άρθρο 9 του παρόντος… 2. Από τη συντέλεση των κατά το άρθρο 8 του Ν. 3190/1955 δημοσιεύσεων και παράλληλα των διατυπώσεων δημοσιότητας του άρθρου 7β΄ για τη γενόμενη μετατροπή, η μετατρεπόμενη ανώνυμη εταιρεία συνεχίζεται υπό τον τύπο εταιρείας περιορισμένης ευθύνης. Πριν από την ολοκλήρωση των πιο πάνω διατυπώσεων δημοσιότητας, η μετατροπή δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα. Μετά την επέλευση της μετατροπής οι εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται χωρίς να επέρχεται διακοπή τους”. Τέλος, στο άρθρο 2 του Π.Δ. 279/1993 “Προσαρμογή Ν. 3190/1955 στην 12η οδηγία 89/667 της ΕΟΚ” ορίζεται ότι: “Στο κεφάλαιο Ε΄ “Τροποποίηση της εταιρικής συμβάσεως” του Ν. 3190/1955 “περί εταιρειών περιορισμένης ευθύνης”, όπως ισχύει σήμερα, προστίθεται άρθρο 43α, που έχει ως εξής: `Αρθρα 43α. Μονοπρόσωπη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης. 1. Η εταιρεία περιορισμένης ευθύνης μπορεί να συσταθεί από ένα πρόσωπο ή να καταστεί μονοπρόσωπη, οπότε στην επωνυμία της συμπεριλαμβάνονται ολογράφως οι λέξεις “Μονοπρόσωπη εταιρία περιορισμένης ευθύνης”.

2… 5. Κατά τα λοιπά στην μονοπρόσωπη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης εφαρμόζονται οι λοιπές διατάξεις του παρόντος νόμου. 6…”.

Επειδή, από τις προαναφερόμενες διατάξεις των άρθρων 66 του Ν. 2190/1920 και 51 του Ν. 3190/1955 συνάγεται ότι με τη μετατροπή ανώνυμης εταιρείας σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, δεν επέρχεται κατάλυση του νομικού προσώπου της πρώτης και ίδρυση νέου, της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης, αλλά μεταβάλλεται απλώς ο νομικός τύπος της υφιστάμενης εταιρείας σε περιορισμένης ευθύνης. Συνεπώς, στην περίπτωση αυτή, η εισφορά ακινήτων περιουσιακών στοιχείων της ανώνυμης εταιρείας στη συνιστώμενη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης δεν συνιστά την κατά την παρ. 1 του άρθρου 1 του πιο άνω Α.Ν. 1587/1950 “μεταβίβαση”, την υποβαλλόμενη στο φόρο που προβλέπεται από το νόμο αυτό (πρβλ. ΣτΕ 3022/1997, 1776/1988, 341/1987, 4221/1986). Ως εκ τούτου, στην περίπτωση τέτοιας εισφοράς δεν έχουν εφαρμογή για το φόρο μεταβιβάσεως ακινήτων, οι επιμέρους διατάξεις του Ν.Δ. 1297/1972 και του Ν. 2166/1993, που παρέχουν φορολογικές απαλλαγες, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, αντίστοιχα, επί μετατροπής ή συγχωνεύσεως ορισμένων τύπων επιχειρήσεων σε Α.Ε. ή Ε.Π.Ε. ή μετασχηματισμού, απορροφήσεως αυτών, κλπ. οι οποίες συνεπώς, δεν απαιτείται να συντρέχουν για την παραπάνω ειδική περίπτωση μετατροπής ανώνυμης σε εταιρεία περιορισμένης ευθύνης (πρβλ. ΣτΕ 4221/1986).

Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση από τα στοιχεία του φακέλου που τέθηκαν υπόψη και του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου προέκυψαν τα εξής: Η εφεσίβλητη, μονοπρόσωπη εταιρεία περιορισμένης ευθύνης, με την επωνυμία “Mc D… H… Εστ… Μον… Ετ… Περ…. Ευθ….” προήλθε από μετατροπή, σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2190/1920, της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “Mc D… H… Εστ… Αν…. Ετ…..”, για την οποία συντάχθηκε το 7497/21-12-1999 συμβόλαιο της Συμβολαιογράφου Αθηνών Μαρ… Τσ….. Στην προαναφερόμενη Α.Ε. ανήκαν κατά πλήρη και αποκλειστική κυριότητα, νομή και κατοχή α) ένα ισόγειο κατάστημα, επιφάνειας 190,01 τ.μ., κείμενο επί της Λεωφόρου Μεσογείων 206 στο Δήμο Χολαργού, ως και η αποκλειστική χρήση τμήματος της προ της εν λόγω ιδιοκτησίας “πρασιάς” και τμημάτων του δώματος του ισογείου και της ταράτσας, β) μια αποθήκη του Α΄ υπογείου, επιφάνειας 110,61 τ.μ. και γ) μια θέση στάθμευσης του Β΄ υπογείου, επιφάνειας 10,12 τ.μ., τα οποία μεταβιβάστηκαν, παραχωρήθηκαν και παραδόθηκαν στην από την εν λόγω μετατροπή προερχόμενη, εφεσίβλητη εταιρεία. Η αξία των εν λόγω ακινήτων προσδιορίστηκε από την επιτροπή του άρθρου 9 του Ν. 2190/1920 στο ποσό των 260.000.000 δρχ. και υποβλήθηκε από την εφεσίβλητη στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. Χολαργού η 720/1999 δήλωση Φ.Μ.Α., με επιφύλαξη του άρθρου 5 Ν.Δ. 3629/1956 και καταβλήθηκε από αυτή ο αναλογών φόρος των 34.731.600 δρχ. Στη συνέχεια, η εν λόγω εταιρεία υπέβαλε στην ίδια Δ.Ο.Υ. την 127/8-1-2001 δήλωση, με την οποία ανακάλεσε την αρχική της δήλωση Φ.Μ.Α. λόγω πλάνης και ζήτησε να της επιστραφεί ο φόρος που κατέβαλε, ισχυριζόμενη ότι στην προκείμενη περίπτωση δεν έλαβε χώρα μεταβίβαση με την έννοια του άρθρου 1 του Α.Ν. 1587/1950 και δεν οφειλόταν ο ένδικος φόρος. Η αίτησή της αυτή απορρίφθηκε με την 127/26-1-2001 αρνητική απάντηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Χολαργού. Προσφυγή της εφεσίβλητης κατά της πράξης αυτής έγινε δεκτή με την προσβαλλόμενη απόφαση, ακυρώθηκε η πράξη αυτή και αφού έγινε δεκτή η ανακλητική δήλωση της εφεσίβλητης, διατάχθηκε η επιστροφή του προαναφερόμενου ποσού φόρου των 34.731.600 δρχ. ή 101.927 ευρώ. Ήδη το εκκαλούν Δημόσιο με την κρινόμενη έφεσή του ζητά την εξαφάνιση της απόφασης αυτής.

Επειδή, ο ισχυρισμός του Δημοσίου ότι η εισφορά των προαναφερόμενων ακινήτων από την Α.Ε. με την επωνυμία “Mc D… H… Εστ… Αν…. Ετ…..” στην εφεσίβλητη μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε δεν εμπίπτει στις προβλεπόμενες, από τις απαλλακτικές διατάξεις του Ν.Δ. 1297/1972 και του Ν. 2166/1993, περιπτώσεις και επομένων υπόκειται σε Φ.Μ.Α., πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, γιατί, όπως ορθά κρίθηκε και με την προσβαλλόμενη απόφαση, στην προκείμενη περίπτωση, όπως έγινε ερμηνευτικώς δεκτό πιο πάνω, η εισφορά των ακινήτων της προαναφερόμενης Α.Ε. στην συνιστώμενη εφεσίβλητη μονοπρόσωπη Ε.Π.Ε. δεν συνιστά την, κατά το άρθρο 1 του Ν. 1587/1950 μεταβίβαση, η οποία υποβάλλεται στον από το νόμο αυτό προβλεπόμενο φόρο και ως εκ τούτου δεν έχουν εφαρμογή οι επιμέρους διατάξεις του Ν.Δ. 1297/1972 και του Ν. 2166/1993, που παρέχουν φορολογικές απαλλαγές, κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, αντίστοιχα, επί μετατροπής ή συγχώνευσης ορισμένων τύπων επιχειρήσεων σε Α.Ε. ή Ε.Π.Ε., ή μετασχηματισμού, απορρόφησης αυτών, κ.λπ. Εξάλλου, και ο περαιτέρω ισχυρισμός του Δημοσίου ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να λάβει υπόψη του ότι από την εν λόγω μετατροπή επήλθε η σύσταση μονοπρόσωπης εταιρείας και έτσι έγινε ουσιαστικά μεταβίβαση των πιο πάνω ακινήτων σε έναν εταίρο, με αποτέλεσμα για το λόγο αυτό να υπόκειται η εν λόγω μεταβίβαση σε Φ.Μ.Α., πρέπει να απορριφθεί ομοίως ως αβάσιμος, γιατί, κατά τα οριζόμενα στις προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 2 του Π.Δ. 279/1993, στις μονοπρόσωπες Ε.Π.Ε. έχουν εφαρμογή οι γενικές διατάξεις περί Ε.Π.Ε., και δεν έχουν θεσπιστεί ειδικές διατάξεις που να διαφοροποιούν τα ζητήματα της μετατροπής των διαφόρων τύπων εταιρειών και στη συγκεκριμένη περίπτωση των ανωνύμων εταιρειών σε μονοπρόσωπες Ε.Π.Ε.

Επειδή η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη και να καταλογιστούν σε βάρος του εκκαλούντος Δημοσίου τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης εταιρείας, ανερχόμενα στο ποσό των 320 Ευρώ (άρθρο 275, παρ. 1 Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας).