Σ.Τ.Ε. 1407/2005

Κινητές αξίες. Τόκοι αλλοδαπής προέλευσης. Υποχρέωση παρακράτησης φόρου
Συμβουλίου της Επικρατείας (Β΄ τμήματος)

Αριθ. απόφασης: 1407/2005

Πρόεδρος: Φ. Στεργιόπουλος, Αντιπρόεδρος ΣτΕ,

Εισηγητής: Σ. Μαρκάτης, Πάρεδρος ΣτΕ

Δικηγόροι: Π. Παναγιωτουνάκος, Πάρεδρος Ν.Σ.Κ., Ε. Γεωργούσης

Φορολογία εισοδήματος – Παρακράτηση φόρου κινητών αξιών – (Ν. 2238/1994, άρθρο 54, παρ. 4δ΄ και 5β΄).

Κινητές αξίες. Τόκοι αλλοδαπής προέλευσης. Υποχρέωση παρακράτησης φόρου: Κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 54 του Ν. 2238/1994, ο φόρος εισοδήματος από τόκους αλλοδαπής προέλευσης αποδίδεται, παρακρατούμενος, από τον τρίτο ο οποίος εξαργυρώνει ή καταβάλλει αυτούς στην Ελλάδα. Η απόδοση δε του φόρου αυτού δεν προβλέπεται σε κάθε περίπτωση στην οποία προκύπτουν τέτοιοι τόκοι (υποκείμενοι μαζί με τα λοιπά εισοδήματα σε φόρο εισοδήματος), αλλά μόνο στην περίπτωση εξαργύρωσης ή καταβολής τους στην Ελλάδα. Απορρίπτεται ως αβάσιμος λόγος αναίρεσης με τον οποίο προβάλλεται ότι εγγραφή στα βιβλία της εταιρίας τέτοιων τόκων και επανεπένδυσή τους στην αλλοδαπή συνιστούν εξαργύρωση αυτών, κατά την έννοια των ανωτέρω διατάξεων.

Απορρίπτεται αίτηση αναίρεσης του Δημοσίου

[…] 2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται, παραδεκτώς, η αναίρεση της αποφάσεως 2295/1999 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Με την απόφαση αυτή, κατ΄ αποδοχή εφέσεως της αναιρεσιβλήτου εταιρείας, εξαφανίσθηκε η απόφαση 15964/1997 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία είχε απορριφθεί προσφυγή της ιδίας εταιρείας κατά της σιωπηράς απορρίψεως από τον Προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε.Ε. Αθηνών επιφυλάξεως διατυπωθείσης στην από 12/5/1995 δήλωση αποδόσεως φόρου εισοδημάτων αλλοδαπής προελεύσεως χρήσεως 1994, εν συνεχεία δε, κατ΄ αποδοχή της προσφυγής αυτής, έγινε δεκτή η ως άνω επιφύλαξη και ακυρώθηκε η σιωπηρή απόρριψή της.

3. Επειδή, η εταιρεία “Al… Tr… Αν… Αν… Ετ… Επ…. Χαρ….”, η οποία, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που συνοδεύουν την κατ΄ άρθρο 31 του Π.Δ.18/1989 δήλωση του πληρεξουσίου της κατά την επ΄ ακροατηρίου συζήτηση (βλ. ΦΕΚ-ΔΑΕ και ΕΠΕ 1236/10-12-2002 και σύμβαση 3598/4-11-2002 του συμβολαιογράφου Αθηνών Ευ…. Π. Δρ….), απερρόφησε την αναιρεσίβλητη εταιρεία, νoμιμoπoιείται παθητικώς στην δίκη.

4. Επειδή, το άρθρο 54 με τον τίτλο “Παρακράτηση φόρου στο εισόδημα από κινητές αξίες” του Κώδικος Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 2238/1994, Α΄ 151) ορίζει, στην μεν περίπτωση δ΄ της παραγράφου 4, ότι η παρακράτηση φόρου ενεργείται “για εισοδήματα από ομολογίες και χρεόγραφα των ημεδαπών νομικών προσώπων δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, καθώς και από κινητές αξίες γενικά αλλοδαπής προέλευσης, κατά την εξαργύρωση των τοκομεριδίων ή της εισπράξεως των μερισμάτων από το δικαιούχο”, στην δε περίπτωση β΄ της παραγράφου 5, ότι υπόχρεος σε παρακράτηση φόρου ορίζεται “για τα εισοδήματα της περίπτωσης δ΄ της προηγούμενης παραγράφoυ αυτός που ενεργεί στην Ελλάδα την εξαργύρωση ή την καταβολή τους”.

5. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, κατά τα εκτιθέμενα στην προσβαλλόμενη απόφαση, η εταιρεία “Δι… Αν…. Ετ…. Επ…. Χαρ….. ΩΡ… Δ.Α…..” υπέβαλε στον Προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε.Ε. Αθηνών την από 12/5/1995 δήλωση αποδόσεως φόρου επί εισοδημάτων αλλοδαπής προελεύσεως χρήσεως 1994 με την οποία εδήλωσε έσοδα 21.191.239 δραχμών από τόκους αλλοδαπής προελεύσεως, τα οποία δεν είχαν υποβληθεί σε παρακράτηση φόρου εισοδήματος λόγω μη καταβολής ή εξαργύρωσης των τόκων αυτών στην Ελλάδα και απέδωσε η ίδια φόρο, ως παρακρατούμενο κατά το άρθρο 54 του Ν. 2238/1994, 4.238.248 δραχμών. Στην δήλωση αυτή διετύπωσε την επιφύλαξη ότι το ως άνω ποσό τόκων δεν υπόκειται σε παρακράτηση, διότι οι τόκοι αυτοί δεν εισπράχθηκαν ούτε εξαργυρώθηκαν στην Ελλάδα, αλλά επανεπενδύθηκαν στην αλλοδαπή. Προσφυγή της εταιρείας κατά της σιωπηράς απορρίψεως της επιφυλάξεως απορρίφθηκε από το διοικητικό πρωτοδικείο με την σκέψη ότι η επανεπένδυση τόκων στην αλλοδαπή συνιστά εξαργύρωση στην Ελλάδα, κατά την έννοια των προαναφερομένων διατάξεων του άρθρου 54 του Ν. 2238/1994. Αντιθέτως, το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι, εφόσον στην προκειμένη περίπτωση, κατά τα μη αμφισβητούμενα πραγματικά περιστατικά, η εταιρεία δεν εισήγαγε το ποσό των τόκων στην Ελλάδα, αλλ΄ επανεπένδυσε αυτούς στην αλλοδαπή, οι τόκοι αυτοί δεν υπέκειντο σε παρακράτηση φόρου και με την σκέψη αυτή δέχθηκε την έφεση της εταιρείας, εξαφάνισε την απόφαση του διοικητικού πρωτοδικείου και, κατ΄ αποδοχή της προσφυγής, δέχθηκε την επιφύλαξη που είχε διατυπώσει η εταιρεία στην δήλωσή της. Η κρίση αυτή του διοικητικού εφετείου είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη διότι, κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις του άρθρου 54 του Ν. 2238/1994, φόρος εισοδήματος από τόκους αλλοδαπής προελεύσεως αποδίδεται, παρακρατούμεvος, από τον τρίτο ο οποίος εξαργυρώνει ή καταβάλλει αυτούς στην Ελλάδα, η απόδοση δε του φόρου αυτού δεν προβλέπεται σε κάθε περίπτωση στην οποία προκύπτουν τέτοιοι τόκοι (υποκείμενοι μαζί με τα λοιπά εισοδήματα σε φόρο εισοδήματος) αλλά μόνο στην περίπτωση εξαργυρώσεως ή καταβολής των στην Ελλάδα. Συνεπώς, είναι αβάσιμος και απορριπτέος ο λόγος αναιρέσεως με τον οποίο προβάλλεται ότι εγγραφή στα βιβλία της εταιρείας τέτοιων τόκων, όπως οι ένδικοι, και επανεπένδυσή των στην αλλοδαπή συνιστούν εξαργύρωση αυτών κατά την έννοια των ίδιων ως άνω διατάξεων του άρθρου 54 του Ν. 2238/1994, κατόπιν δε τούτων, απορριπτέα είναι και η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της.