Αρείου Πάγου 1009/2003 (Τμ. Β2)Εισηγητής: Χ. ΜΠΑΛΝΤΑΣ
Δικηγόροι: Α. Τσιμάρας, Α. Βάγιας
Το Εφετείο δέχθηκε ότι δεν παραβιάσθηκε σε βάρος του αναιρεσείοντος η αρχή της ίσης μεταχειρίσεως δια της εξαιρέσεως από το μέτρο της εθελουσίας εξόδου του απασχολουμένου στο τμήμα αλουμίνας προσωπικού της και αυτού (αναιρεσείοντος), και ότι το αίτημα του να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου δεν έγινε δεκτό, εν όψει του στον τομέα τούτο (αλουμίνας) ευρισκομένου σε εξέλιξη επενδυτικού προγράμματος, που συνίστατο κυρίως στην αυτοματοποίηση της διαδικασίας παραγωγής αλουμινίου και τις ανάγκες της (αναιρεσίβλητης) σε εργατοτεχνικό προσωπικό για την υλοποίηση του εν λόγω προγράμματος, δεδομένου ότι απασχολούσε τόσους εργατοτεχνίτες, μεταξύ των οποίων και τον ενάγοντα, που μόλις κάλυπταν τις ανάγκες συγκροτήσεως τεσσάρων ομάδων εκ τεσσάρων ατόμων η καθεμία, που εναλλάσσονταν σε “βάρδιες”, προκειμένου να εξασφαλισθεί ή επί εικοσιτετραώρου βάσεως λειτουργία της στο ειδικότερο αυτό τμήμα παραγωγής, που κυρίως αφορούσε το επενδυτικό της πρόγραμμα, μετά το τέλος του οποίου δια της ίδιας ανακοινώσεως είχε προαναγγείλει ότι γι αυτούς θα ακολουθούσε πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου με τα αυτά κίνητρα κατά την διάρκεια του έτους 1998. Επίσης δέχθηκε ότι κανείς από τους εργατοτεχνίτες του τμήματος του ενάγοντος δεν εντάχθηκε στο πρόγραμμα αυτό εθελουσίας εξόδου, λόγω της αναγκαιότητος αυτών προς υλοποίηση του προαναφερομένου επενδυτικού προγράμματος. Με αυτά που δέχθηκε η προσβαλλομένη, διέλαβε σαφείς και επαρκείς αιτιολογίες ως προς το ζήτημα της εξαιρέσεως του εργατοτεχνικού προσωπικού του τμήματος αλουμίνας της αναιρεσίβλητης από το ρηθέν πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου και δεν ήταν αναγκαίο για τη σαφήνεια και πληρότητα των αιτιολογιών να διαλάβει και άλλα περιστατικά και δη τοιούτα περί του ύψους του προγράμματος, της δυνατότητας αντικαταστάσεως του αναιρεσείοντος από άλλο εργαζόμενο, ως και να εξειδικεύσει τους ετέρους μη ενταχθέντες στο εν λόγω πρόγραμμα εργατοτεχνίτες κατά την ηλικία και τις προϋποθέσεις συνταξιοδοτήσεώς τους.