Φ.64020/58585/3470/2020
Διμερής Συμφωνία Κοινωνικής Ασφάλισης Ελλάδας – Σερβίας
Αθήνα, 13.02.2020

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ
ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΚΟΙΝ. ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ
ΓΕΝ. Δ/ΝΣΗ ΚΟΙΝ. ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΩΝ
Τμήμα B’

Πληροφορίες:Π. Γκόβα
Γ. Βαγενάς
Διεύθυνση: Σταδίου 29

Ταχ. Κώδ.: 10110 Αθήνα
Τηλέφωνο:210 – 3368169, 170

Θέμα: Διμερής Συμφωνία Κοινωνικής Ασφάλισης Ελλάδας – Σερβίας.

Σας γνωρίζουμε ότι δημοσιεύτηκε ο νόμος 4645/2019 (ΦΕΚ 198 Α709-12- 2019) που κυρώνει τη Διμερή Συμφωνία Κοινωνικής Ασφάλισης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Σερβίας, καθώς και το Διοικητικό Κανονισμό Εφαρμογής της.

Ως ημερομηνία έναρξης ισχύος της εν λόγω Συμφωνίας και του Διοικητικού Κανονισμού της, σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1 της Συμφωνίας και το άρθρο 11 παρ. 1 και του Διοικητικού Κανονισμού αντίστοιχα, ορίζεται η 1η Μαρτίου 2020, έπειτα από την ολοκλήρωση ανταλλαγής των σχετικών γνωστοποιήσεων.

Η Συμφωνία στον τομέα της Κοινωνικής Ασφάλισης μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Σερβίας, καθώς και ο Διοικητικός Κανονισμός εφαρμογής της που υπεγράφησαν στην Θεσσαλονίκη στις 13 Ιουλίου 2017 κυρώθηκαν από το ελληνικό κοινοβούλιο την 9η Δεκεμβρίου 2020.

Αναφερόμενοι στο περιεχόμενο της ανωτέρω Συμφωνίας, σας γνωρίζουμε, σε βασικές γραμμές, τα ακόλουθα:

Η Συμφωνία καλύπτει τις συντάξεις γήρατος, αναπηρίας και επιζώντων και στηρίζεται στις ακόλουθες κοινωνικοασφαλιστικές αρχές:
• Ισότητα μεταχείρισης και στα δύο Κράτη των προσώπων που εμπίπτουν στην Συμφωνία.
• Συνυπολογισμός των περιόδων ασφάλισης και διαμονής που διανύθηκαν στα δύο κράτη για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, και για τον υπολογισμό των παροχών.
• Αναλογικός επιμερισμό των παροχών.
• Ελεύθερη μεταφορά των παροχών στο κράτος διαμονής του δικαιούχου.

To Μέρος Ι περιέχει τις γενικές διατάξεις της Συμφωνίας.

Το Άρθρο 1 παρουσιάζει τους εννοιολογικούς προσδιορισμούς των όρων που χρησιμοποιούνται στη Συμφωνία.

Το Άρθρο 2 αναφέρεται στο υλικό πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας, η οποία από ελληνικής πλευράς περιλαμβάνει το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, που καλύπτει τις παροχές συντάξεων γήρατος, αναπηρίας και επιζώντων για τους ασφαλισμένους στον Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (Ε.Φ.Κ.Α.) και από σερβικής το σύστημα συνταξιοδοτικής και αναπηρικής ασφάλισης.

Το Άρθρο 3 κάνει αναφορά στο προσωπικό πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας, το οποίο ισχύει για όλα τα πρόσωπα που υπάγονται ή υπήχθησαν στη νομοθεσία του ενός ή και των δύο Συμβαλλομένων Κρατών, καθώς και τα μέλη της οικογένειάς τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά με την παρούσα Διμερή Συμφωνία Κοινωνικής Ασφάλισης περιλαμβάνονται σε Διμερή Συμφωνία που συνάπτει η χώρα μας, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ναυτικοί, έπειτα από τη δημιουργία του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης και την ένταξη σε αυτόν του συνόλου των ασφαλισμένων της χώρας.

Το Άρθρο 4 προβλέπει την αρχή της ίσης μεταχείρισης όλων των προσώπων που εμπίπτουν στη Συμφωνία.

Το Άρθρο 5 προβλέπει την ελεύθερη εξαγωγή των παροχών, εξαιρουμένων των οικογενειακών επιδομάτων, του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης των ανασφάλιστων υπερηλίκων που χορηγούνται πλέον από τον ΟΠΕΚΑ, καθώς και κάθε άλλο ποσό, συμπλήρωμα ή εφάπαξ ποσό χορηγείται επιπροσθέτως σε παροχή που απορρέει από τη Συμφωνία και δεν καταβάλλεται εκτός εδάφους της Ελλάδας.

Το Μέρος ΙΙ περιέχει τις σχετικές με την εφαρμοστέα νομοθεσία διατάξεις.

Το Άρθρο 6 ορίζει τον γενικό κανόνα της εφαρμοστέας νομοθεσίας, σύμφωνα με τον οποίο το πρόσωπο που εργάζεται ως μισθωτός ή ασκεί αυτοτελή δραστηριότητα στο έδαφος ενός Συμβαλλομένου Κράτους υπάγεται μόνο στη νομοθεσία αυτού του Κράτους.

Ειδικοί Κανόνες ως προς την εφαρμοστέα νομοθεσία ορίζονται από τα άρθρα 7, 8, 9 και 10, συγκεκριμένα:

Τα Άρθρα 7-9 διασφαλίζουν την αποφυγή διπλής ασφάλισης σύμφωνα με την ελληνική και σερβική νομοθεσία όσον αφορά την ίδια εργασία ενός εργαζομένου, μισθωτού ή αυτοτελώς απασχολούμενου, ενός απασχολούμενου στις διεθνείς μεταφορές και τους δημόσιους και κρατικούς λειτουργούς στην κάθε χώρα. Ειδικότερα, το Άρθρο 7 της Συμφωνίας περιγράφει τις ακόλουθες περιπτώσεις:

1. Ο μισθωτός που υπάγεται στη νομοθεσία του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους και αποσπάται προσωρινά από τον εργοδότη του για μια περίοδο που δεν υπερβαίνει τους εικοσιτέσσερις (24) μήνες στο έδαφος του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους, υπάγεται σε ό,τι αφορά την εργασία αυτή μόνο στη νομοθεσία του πρώτου Κράτους, κατά τη διάρκεια της απόσπασής του. Η ανωτέρω απόσπαση δύναται να παραταθεί για εικοσιτέσσερις (24) επιπλέον μήνες, ύστερα από Συμφωνία μεταξύ των αρμοδίων αρχών των δύο Συμβαλλομένων Κρατών.

Για παράδειγμα, εταιρεία που έχει την έδρα της στην Ελλάδα, αλλά παράλληλα διατηρεί θυγατρική εταιρεία και στη Σερβία, αν επιθυμεί να αποσπάσει προσωρινά έναν εργαζόμενό της από την Ελλάδα στη Σερβία, μπορεί να το πράξει για μία περίοδο που δεν θα υπερβαίνει τους εικοσιτέσσερις (24) μήνες. Κατά τη διάρκεια της απόσπασης αυτής, ο εργαζόμενος διέπεται από τη νομοθεσία της Ελλάδας και εξακολουθεί να ασφαλίζεται ως μισθωτός στον ΕΦΚΑ. Εξυπακούεται, ότι στην περίπτωση παράτασης της ανωτέρω απόσπασης, ο εργαζόμενος εξακολουθεί να διέπεται από τη νομοθεσία της Ελλάδας συνεχίζοντας την ασφάλιση του ως μισθωτός στον ΕΦΚΑ, έως και εικοσιτέσσερις (24) επιπλέον μήνες.

2. Το πρόσωπο που ασκεί αυτοτελή δραστηριότητα στο έδαφος ενός Συμβαλλομένου Κράτους υπάγεται στη νομοθεσία του Κράτους αυτού, ακόμα και αν κατοικεί στο έδαφος του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους.

3. Το πρόσωπο που ασκεί αυτοτελή δραστηριότητα στο έδαφος και των δύο Συμβαλλομένων Κρατών υπάγεται στη νομοθεσία του Κράτους στο έδαφος του οποίου κατοικεί.

4. Το πρόσωπο που ασκεί αυτοτελή δραστηριότητα στο έδαφος του ενός Συμβαλλομένου Κράτους και το οποίο μεταβαίνει για να ασκήσει ίδια ή παρόμοια δραστηριότητα στο άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος, εξακολουθεί να υπάγεται στη νομοθεσία του πρώτου Συμβαλλομένου Κράτους, υπό τον όρο ότι η προβλεπόμενη διάρκεια της εργασίας αυτής δεν υπερβαίνει τους δώδεκα μήνες. Το ανωτέρω χρονικό διάστημα μπορεί να παραταθεί μετά την υποβολή σχετικού αιτήματος και έγκριση της αρμόδιας αρχής του άλλου Συμβαλλομένου Κράτους για δώδεκα επιπλέον μήνες.

5. Το πρόσωπο που ασκεί μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος του ενός Συμβαλλομένου Κράτους και ταυτόχρονα αυτοτελή δραστηριότητα στο έδαφος του άλλου Συμβαλλομένου Κράτους, υπάγεται στη νομοθεσία του Κράτους στο οποίο ασκεί μισθωτή δραστηριότητα.

6. Το πρόσωπο που απασχολείται σε υποκατάστημα ή μόνιμη αντιπροσωπεία ενός εργοδότη που έχει την έδρα του στο έδαφος του ενός Συμβαλλομένου Κράτους, ενώ το υποκατάστημα ή η μόνιμη αντιπροσωπεία βρίσκεται στο έδαφος του άλλου Συμβαλλομένου Κράτους, υπάγεται αποκλειστικά στη νομοθεσία του Συμβαλλομένου Κράτους στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το υποκατάστημα ή η μόνιμη αντιπροσωπεία.

Το Άρθρο 10 κάνει ιδιαίτερη μνεία στην ασφάλιση των εργαζομένων σε Διπλωματικές και Προξενικές αρχές.

Το Άρθρο 11 προβλέπει εξαιρέσεις από τις διατάξεις των άρθρων 6 έως 10 της εφαρμοστέας νομοθεσίας, μετά από κοινή συμφωνία των αρμοδίων αρχών των δύο Κρατών.

Για την εφαρμογή των άρθρων 7-11 της Συμφωνίας, η εφαρμοστέα νομοθεσία πιστοποιείται από τα έντυπα σύνδεσης που ανταλλάσσουν οι Οργανισμοί Σύνδεσης των δύο Κρατών που έχουν ορισθεί σύμφωνα με το Διοικητικό Κανονισμό και κατόπιν αίτησης του εργαζόμενου, του εργοδότη ή του αυτοτελώς απασχολούμενου. Το Άρθρο 12 ορίζει τις προϋποθέσεις προαιρετικής ασφάλισης σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία. Με την παρούσα διάταξη δίνεται η δυνατότητα προαιρετικής υπαγωγής ή προαιρετικής συνέχισης της ασφάλισης ενός προσώπου, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που προβλέπει η ελληνική νομοθεσία, συνυπολογίζοντας και περιόδους υποχρεωτικής ασφάλισης που ένα πρόσωπο έχει πραγματοποιήσει σύμφωνα με τη νομοθεσία της Σερβίας.

Το Μέρος ΙΙΙ αναφέρεται στις παροχές συντάξεων γήρατος, αναπηρίας και επιζώντων.

Το Άρθρο 13 αναφέρεται στην αρχή του συνυπολογισμού των περιόδων ασφάλισης και κατοικίας που έχουν πραγματοποιηθεί στις δύο χώρες και λαμβάνονται υπόψη στον υπολογισμό των παροχών, εφόσον το συνταξιοδοτικό δικαίωμα δεν θεμελιώνεται αυτοτελώς στη κάθε χώρα. Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι περίοδοι ασφάλισης στη Σερβία συνυπολογίζονται με τις περιόδους ασφάλισης και κατοικίας στην Ελλάδα για τη συμπλήρωση των προϋποθέσεων χορήγησης εθνικής και ανταποδοτικής σύνταξης σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

Επιπλέον, στην περίπτωση που ένα πρόσωπο δεν δικαιούται παροχή μετά τον ανωτέρω συνυπολογισμό, ο Αρμόδιος Φορέας του Κράτους που εξετάζει το δικαίωμα σε παροχή λαμβάνει υπόψη περιόδους ασφάλισης που έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τη νομοθεσία ενός Τρίτου Κράτους, υπό την προϋπόθεση ότι η Ελλάδα και η Σερβία έχουν συνάψει αμφότερες με το Τρίτο Κράτος Διμερή Συμφωνία Κοινωνικής Ασφάλισης που περιλαμβάνει διατάξεις σχετικές με το συνυπολογισμό χρόνου ασφάλισης. Το Άρθρο 14 αναφέρεται στην ελάχιστη περίοδο ασφάλισης και κατοικίας, για την εφαρμογή της αρχής του συνυπολογισμού, η οποία δεν μπορεί να είναι μικρότερη των δώδεκα (12) μηνών. Η ίδια περίοδος προβλέπεται και στην περίπτωση χορήγησης εθνικής σύνταξης από τον ΕΦΚΑ, για τους ασφαλιστικούς κινδύνους γήρατος και επιζώντων, δεδομένου ότι η ελάχιστη περίοδος κατοικίας στην Ελλάδα ορίζεται στους δώδεκα (12) μήνες.

Το Άρθρο 15 παρουσιάζει τον τρόπο υπολογισμού των παροχών σύμφωνα με την νομοθεσία της Σερβίας.

Στις περιπτώσεις, που το δικαίωμα σε παροχή θεμελιώνεται μόνο με τις διατάξεις του συνυπολογισμού (άρθρο 13), ο αρμόδιος Φορέας της Σερβίας, θα υπολογίσει αρχικά το θεωρητικό ποσό της παροχής, ως εάν οι περίοδοι ασφάλισης που λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της παροχής έχουν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τη δική του νομοθεσία και στη συνέχεια θα καθορίσει το ποσό της παροχής που αντιστοιχεί στις δικές του περιόδους ασφάλισης, επί του συνόλου των περιόδων ασφάλισης που λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό της παροχής.

Το Άρθρο 16 παρουσιάζει τον τρόπο υπολογισμού των παροχών σύμφωνα με την νομοθεσία της Ελλάδος. Γίνεται εκτενής αναφορά στον υπολογισμό της σύνταξης λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με την τελευταία ασφαλιστική μεταρρύθμιση (ν. 4387/2016), η σύνταξη στην Ελλάδα είναι το άθροισμα δύο ποσών της ανταποδοτικής και της εθνικής.

Α. Ανταποδοτική σύνταξη.

Το πρόσωπο που θεμελιώνει δικαίωμα σε ανταποδοτική σύνταξη, με βάση μόνο την ελληνική νομοθεσία, χωρίς να εφαρμόζεται η αρχή του συνυπολογισμού της παρούσας
Συμφωνίας, θα λάβει ως σύνταξη το ποσό που θα υπολογίσει ο αρμόδιος Φορέας της Ελλάδας με βάση τα χρόνια ασφάλισής του στην Ελλάδα. Εάν το πρόσωπο θεμελιώνει δικαίωμα σε ανταποδοτική σύνταξη, μόνο με τις διατάξεις περί συνυπολογισμού, ο αρμόδιος Φορέας της Ελλάδας συνυπολογίζει τις περιόδους ασφάλισης της Σερβίας, με την προϋπόθεση ότι έχουν πραγματοποιηθεί και βεβαιωθεί τουλάχιστον 300 ή 360 ημέρες (για τους ναυτικούς) μαζί με τις περιόδους ασφάλισης της Ελλάδας. Περίοδοι ασφάλισης που βεβαιώνονται σύμφωνα με τη νομοθεσία της Σερβίας με προσαυξημένη διάρκεια, λαμβάνονται υπόψη από την Ελλάδα μόνο ως προς την πραγματική τους διάρκεια.

Για να υπολογισθεί το ύψος της ανταποδοτικής σύνταξης που έχει θεμελιωθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 13 της παρούσας Συμφωνίας, ο Αρμόδιος Φορέας της Ελλάδας ακολουθεί την εξής διαδικασία:

1. Υπολογίζει αρχικά το θεωρητικό ποσό της ανταποδοτικής σύνταξης, ως εάν το σύνολο των περιόδων ασφάλισης που συνυπολογίστηκαν σύμφωνα με την παράγραφο 1.2. του άρθρου 16, να είχαν πραγματοποιηθεί σύμφωνα με τη νομοθεσία που εφαρμόζει.

2. Για τον υπολογισμό του θεωρητικού ποσού, λαμβάνει υπόψη τις αποδοχές, τα εισοδήματα, τις εισφορές ή το μέσο όρο των εισφορών που καταβλήθηκαν κατά τη διάρκεια των περιόδων ασφάλισης που λαμβάνονται υπόψη σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία.

3. Εάν το θεωρητικό ποσό που καθορίστηκε στα εδάφια 1.3.1. και 1.3.2. της παραγράφου 1.3 του άρθρου 16, είναι μικρότερο από το κατώτατο όριο της παροχής, και εφόσον αυτό προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία, τότε εκλαμβάνεται αυτό το τελευταίο ποσό ως θεωρητικό ποσό.

4. Στην περίπτωση που το ποσό της παροχής είναι ανεξάρτητο από τη διάρκεια των περιόδων ασφάλισης, τότε το ποσό αυτό εκλαμβάνεται ως θεωρητικό ποσό.

5. Με βάση το θεωρητικό ποσό που υπολογίστηκε σύμφωνα με τα προηγούμενα εδάφια της παραγράφου 1.3 του άρθρου 16, υπολογίζει το ποσό της τμηματικής παροχής, πολλαπλασιάζοντας το θεωρητικό ποσό με το κλάσμα που εκφράζει την αναλογία μεταξύ των πραγματοποιηθεισών περιόδων ασφάλισης σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία και του συνόλου των περιόδων ασφάλισης που συνυπολογίστηκαν σύμφωνα με το άρθρο 13 της παρούσας Συμφωνίας.

6. Εάν η συνολική διάρκεια των περιόδων ασφάλισης που έχουν ληφθεί υπόψη σύμφωνα με την παράγραφο 1.2 του άρθρου 16 υπερβαίνει τη μέγιστη διάρκεια που προβλέπεται από την ελληνική νομοθεσία για τη θεμελίωση του δικαιώματος σε πλήρη παροχή, ο Αρμόδιος Φορέας της Ελλάδας καθορίζει το ποσό της παροχής κατ’ αναλογία των περιόδων που πραγματοποιήθηκαν σύμφωνα με τη νομοθεσία του και της μέγιστης διάρκειας των περιόδων ασφάλισης που απαιτείται για τον καθορισμό της πλήρους παροχής.

Β. Εθνική Σύνταξη.

Το πρόσωπο που έχει υπαχθεί στην νομοθεσία και των δύο συμβαλλομένων κρατών και θεμελιώνει δικαίωμα σε εθνική σύνταξη γήρατος και επιζώντων με βάση μόνο την ελληνική νομοθεσία, θα λάβει ως σύνταξη το ποσό που θα υπολογίσει ο αρμόδιος

Φορέας της Ελλάδας σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας που εφαρμόζει. Εάν το πρόσωπο θεμελιώνει δικαίωμα σε εθνική σύνταξη, μόνο με τις διατάξεις περί συνυπολογισμού (άρθρο 13), ο αρμόδιος Φορέας της Ελλάδας υπολογίζει το ποσό της εθνικής σύνταξης γήρατος και επιζώντων που πρέπει να καταβληθεί στο πρόσωπο αυτό σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας του, αποκλειστικά με βάση τις περιόδους ασφάλισης και κατοικίας στην Ελλάδα.

Παράδειγμα θεμελίωσης δικαιώματος με συνυπολογισμό χρόνου ασφάλισης στη Σερβία – Αίτημα για συνταξιοδότηση λόγω γήρατος στην Ελλάδα με τη συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας:
ΕΛΛΑΔΑ: 5 έτη ασφάλισης και 8 έτη κατοικίας ΣΕΡΒΙΑ: 13 έτη ασφάλισης και 14 έτη κατοικίας Μ.Ο. Συντάξιμων αποδοχών : 1.000 € Ηλικία: 67 ετών
Δε θεμελιώνεται δικαίωμα αυτοτελώς σε ελληνική παροχή, καθώς δεν υπάρχουν 15 έτη ασφάλισης στην Ελλάδα. Το δικαίωμα σε σύνταξη γήρατος θεμελιώνεται μόνο με συνυπολογισμό περιόδων ασφάλισης στη Σερβία (67ο έτος ηλικίας με 15 έτη ασφάλισης).

Υπολογισμός Σύνταξης

1. Ανταποδοτική Σύνταξη

Για τη συμπλήρωση των απαιτούμενων 15 ετών (ελάχιστη περίοδος ασφάλισης για την θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος) λαμβάνονται υπόψη τα 5 έτη ασφάλισης στην Ελλάδα και τα 13 έτη ασφάλισης στη Σερβία. Ως προς τον τρόπο υπολογισμού της ανταποδοτικής σύνταξης, ο ΕΦΚΑ υπολογίζει ένα θεωρητικό ποσό με το ποσοστό αναπλήρωσης που θα υπολογιζόταν αν όλα τα λαμβανόμενα υπόψη χρόνια είχαν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, αποδίδει το τμήμα του ποσού που αντιστοιχεί στο χρόνο ασφάλισης που έχει πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα.
Θεωρητικό Ποσό: 1.000 € (Μ.Ο. Συνταξίμων Αποδοχών) Χ 14,07% (Ποσοστό Αναπλήρωσης για 18 έτη) = 140,70 €
Τμηματική Παροχή: 140,70€ Χ 5 έτη ελληνικής ασφάλισης /18 έτη συνολικής ασφάλισης = 39,08 €

2. Εθνική Σύνταξη

Ως προς τον τρόπο υπολογισμού της εθνικής σύνταξης, ο ΕΦΚΑ υπολογίζει ένα θεωρητικό ποσό, λαμβάνοντας υπόψη τόσο χρόνο ασφάλισης και κατοικίας όσος απαιτείται, θεωρώντας ότι τα χρόνια αυτά έχουν πραγματοποιηθεί στην νομοθεσία της Ελλάδας. Στη συνέχεια, αποδίδει το τμήμα του ποσού που αντιστοιχεί στα χρόνια ασφάλισης και κατοικίας που έχουν πραγματοποιηθεί στην Ελλάδα.
Θεωρητικό Ποσό: Η Εθνική σύνταξη που αντιστοιχεί σε 18 έτη ασφάλισης είναι 368,64€. Επειδή η συνολική διαμονή στα δυο κράτη ανέρχεται στα 22 έτη, το ποσό διαμορφώνεται σε: 368,64 Χ 22/40= 202,75€.
Τμηματική Παροχή: Μειώσεις λόγω ασφάλισης: 202,75€ Χ 5/18= 56,32 € Μειώσεις λόγω κατοικίας: 56,32€ Χ 8 /22 = 20,48 €
Καταβλητέο ποσό σύνταξης: 39,08+20,48=59,56€

Αναλυτικές οδηγίες για τον υπολογισμό του ποσού της σύνταξης βάσει του ν.4387/2016, όπως ισχύει, σε συνδυασμό με τις διατάξεις περί συνυπολογισμού των έχουν δοθεί με αριθ. Φ.60000/3857/265/21-05-2019 (ΑΔΑ: 64Δ1465Θ1Ω-ΓΟΣ) έγγραφό μας.

Το Μέρος IV αναφέρεται σε διάφορες διατάξεις.

Το Άρθρο 17 αναφέρεται στους όρους και στις προϋποθέσεις εφαρμογής της Συμφωνίας που καθορίζονται στον Διοικητικό Κανονισμό της, όπως και οι Οργανισμοί Σύνδεσης που επιφορτίζονται με την εφαρμογή της.

Το Άρθρο 18 αναφέρεται στην διαδικασία υποβολής αίτησης σχετικά με την αξίωση καταβολής παροχών από τα Συμβαλλόμενα Κράτη.

Το Άρθρο 19 αναφέρεται στην καταβολή των παροχών στους δικαιούχους από τους αρμόδιους Φορείς του κάθε Συμβαλλόμενου Κράτους, χωρίς την επιβολή κρατήσεων για διοικητικά έξοδα.

Το Άρθρο 20 αναφέρεται στην διαδικασία και στις προθεσμίες υποβολής αιτήσεων, προσφυγών και εγγράφων στην Αρχή ή στο Φορέα του ενός ή και των δύο Συμβαλλομένων Κρατών. Η ημερομηνία κατάθεσής τους στην Αρμόδια Αρχή ή στον Αρμόδιο Φορέα του ενός Συμβαλλομένου Κράτους, θεωρείται ως η ημερομηνία κατάθεσης στην Αρχή ή το Φορέα του άλλου Συμβαλλομένου Κράτους. Το Άρθρο 21 αναφέρεται στις ιατρικές εξετάσεις και στην διαδικασία που ακολουθείται, από τον Αρμόδιο Φορέα του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους όταν αυτός αιτείται ιατρικές γνωματεύσεις, ιατρικά έγγραφα κ.λ.π. από τον Αρμόδιο Φορέα του άλλου Κράτους.

Το Άρθρο 22 αναφέρεται στην απαλλαγή από έξοδα και θεωρήσεις, που προβλέπονται από την νομοθεσία του ενός Συμβαλλόμενου Κράτους αναφορικά με την έκδοση ενός πιστοποιητικού ή ενός εγγράφου, που απαιτούνται για την εφαρμογή της νομοθεσίας του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους στο πλαίσιο εφαρμογής της Συμφωνίας. Το Άρθρο 23 προβλέπει την προστασία των προσωπικών δεδομένων. Όταν παρέχονται προσωπικά δεδομένα από το ένα Συμβαλλόμενο Κράτος στο άλλο, τα δεδομένα αυτά διέπονται από την νομοθεσία του Κράτους που τα παρέχει. Κάθε μεταγενέστερη διαβίβαση δεδομένων, καθώς και η διατήρηση, μεταβολή ή καταστροφή υπάγεται στην νομοθεσία προστασίας δεδομένων του Κράτους που τα λαμβάνει. Το Άρθρο 24 περιγράφει τη διαδικασία της αμοιβαίας διοικητικής συνεργασίας και της ανταλλαγής πληροφοριών μεταξύ των αρμόδιων αρχών και φορέων των δύο Συμβαλλομένων Κρατών, για την εφαρμογή της παρούσας Συμφωνίας. Το Άρθρο 25 αναφέρεται στην επικοινωνία. Τα δύο Συμβαλλόμενα Κράτη επικοινωνούν μεταξύ τους στην επίσημη γλώσσα τους.

Το Άρθρο 26 αναφέρεται στην διαδικασία επίλυσης των διαφορών, σύμφωνα με την οποία οι Αρμόδιες Αρχές των δύο Συμβαλλομένων Κρατών επιλύουν μέσω διαπραγματεύσεων ερμηνευτικές διαφορές που μπορεί να προκύψουν κατά την εφαρμογή της Συμφωνίας και του Κανονισμού.

Το Άρθρο 27 προσδιορίζει την διαδικασία συμψηφισμού, που ακολουθούν οι αρμόδιοι Φορείς των δύο Συμβαλλομένων Κρατών, σε περιπτώσεις αναζήτησης αχρεωστήτως καταβληθεισών παροχών.

Το Άρθρο 28 περιέχει διατάξεις σχετικά με την προβλεπόμενη διαδικασία εκτέλεσης. Οι εκτελεστές αποφάσεις αρμοδίων Αρχών ή Φορέων, καθώς και οι εκτελεστές δικαστικές αποφάσεις του ενός Συμβαλλομένου Κράτους αναγνωρίζονται στο άλλο Συμβαλλόμενο Κράτος και διέπονται από την νομοθεσία του Συμβαλλομένου Κράτους όπου πρέπει να γίνει η εκτέλεση.

Το Μέρος V αναφέρεται σε Μεταβατικές και Τελικές Διατάξεις.

Το Άρθρο 29 περιέχει μεταβατικές διατάξεις. Η παρούσα Συμφωνία δεν γεννά κανένα δικαίωμα για λήψη παροχής πριν την ημερομηνία έναρξης ισχύος της. Όλες οι περίοδοι ασφάλισης που προηγούνται της ημερομηνίας έναρξης ισχύος της λαμβάνονται υπόψη για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Το Άρθρο 30 αναφέρεται στην ημερομηνία έναρξης ισχύος, την διάρκεια της Συμφωνίας, καθώς και την διαδικασία καταγγελίας της. Εάν η Συμφωνία λήξει, όλα τα κεκτημένα δικαιώματα διατηρούνται. Τέλος, προβλέπεται ότι η Συμφωνία μπορεί να συμπληρωθεί ή να τροποποιηθεί με τον ίδιο τρόπο και τη διαδικασία που προβλέπεται για τη σύναψή της.

Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ