ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΧΡΟΝΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΣ
(Αριθ. Πρωτ. Τ01/590, Αριθ. Εγκ. 124/16.12.2004)

ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΕΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΔΗΜΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ
Κοινοποίηση διατάξεων ρύθμισης ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων Δήμων και Κοινοτήτων προς το Δημόσιο.

(Α.Υ.Ο. 1101681/7651/0016/ΠΟΛ. 1145/16.12.2004)

ΠΟΛ 1138/2004 Διευκρινίσεις και οδηγίες για την εφαρμογή του Ειδικού Καθεστώτος ανακυκλώσιμων απορριμμάτων, άρθρο 39α Κώδικα Φ.Π.Α. (N. 2859/2000) ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ Γ. ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ…

ΤΡΟΠΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΔΟΣΗΣ Φ.Π.Α. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΕΔΧ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ (ΤΑΞΙ) ΓΙΑ ΤΑ ΕΤΗ 2005 ΚΑΙ 2006

(Α.Υ.Ο. 1101014/7183/908/Β0014/ΠΟΛ. 1135/15.12.2004)

ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ

Τύπος και περιεχόμενο της δήλωσης στοιχείων ακινήτων φυσικών και νομικών προσώπων, που υπάρχουν την 1η Ιανουαρίου 2005 (έντυπο Ε9) και δικαιολογητικά που συνυποβάλλονται με αυτήν.

(Α.Υ.Ο. 1101093/322/0013/ΠΟΛ. 1137/15.12.2004)

ΤΥΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΕΙΔΙΚΟΥ ΦΟΡΟΥ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΚΙΝΗΤΩΝ ΕΤΟΥΣ 2005

Τύπος και περιεχόμενο της δήλωσης ειδικού φόρου επί των ακινήτων έτους 2005 και δικαιολογητικά που συνυποβάλλονται με αυτή.

(Α.Υ.Ο. 1101092/313/0013/ΠΟΛ. 1136/15.12.2004)

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΕΠΙΛΥΣΗ ΔΙΑΦΟΡΑΣ
Διοικητική επίλυση διαφοράς Προθεσμία Φορολογικός έλεγχος Συμβιβασμός Ανωτέρα βία.

ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

(Τμήμα Β’)
Εισήχθη 12102004
Αριθμός Γνωμοδοτήσεως 488/2004
Συνεδρίαση 12102004

ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟ ΕΙΣΦΟΡΑΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ ΣΕ ΣΥΣΤΑΘΕΙΣΑ Α.Ε.
Το δικαίωμα της φορολογικής αρχής να εκδώσει τις ένδικες πράξεις εις βάρος της αναιρεσείουσας μετά την ακύρωση, με την απόφαση 470/1993 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, των αρχικών πράξεων που είχαν εκδοθεί εις βάρος της ανώνυμης εταιρείας, τελούσε υπό την προϋπόθεση της εμπρόθεσμης έκδοσης και κοινοποίησης των αρχικών πράξεων που ακυρώθηκαν. Η παραπάνω δε κρίση του διοικητικού εφετείου ότι συνέτρεχε η προϋπόθεση αυτή δεν αιτιολογείται νομίμως, διότι το εν λόγω δικαστήριο αντί να προβεί σε δική του κρίση ως προς το ζήτημα αυτό θεώρησε ότι εδεσμεύετο από τη σχετική κρίση της προαναφερόμενης απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία, όμως εκδόθηκε σε άλλη δίκη και από την οποία δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παράγεται δεδικασμένο για την προκειμένη δίκη, προεχόντως, διότι, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφαση, η αναιρεσείουσα δεν ήταν διάδικος στη δίκη εκείνη.

(Σ.τ.Ε. 3474/2004)

ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ Φ.Μ.Α. ΒΑΣΕΙ ΕΚΠΡΟΘΕΣΜΩΣ ΕΚΔΟΘΕΝΤΟΣ ΤΙΜΟΛΟΓΙΟΥ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ
Η τυχόν εκπρόθεσμη έκδοση του τιμολογίου δεν απαλλάσσει τον παρασχόντα τις υπηρεσίες από τις κυρώσεις που προβλέπονται από τον ΚΦΣ για την εκπρόθεσμη έκδοση στοιχείων και από τη νομοθεσία περί του ΦΠΑ για την εκπρόθεσμη απόδοση του φόρου. Το γεγονός, όμως, του εκπροθέσμου δεν στερεί εκείνον προς τον οποίον παρασχέθηκαν οι υπηρεσίες από το δικαίωμα επιστροφής του φόρου κατά το άρθρο 27 του ν. 1642/1986 και της ανωτέρω υπουργικής αποφάσεως, αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους.
Το εξάμηνο αρχίζει από τη λήξη του έτους κατά τη διάρκεια του οποίου εκδόθηκε το τιμολόγιο που περιέλαβε τον φόρο προστιθέμενης αξίας, γιατί από τότε αρχίζει το δικαίωμα της επιστροφής. Ο λόγος, συνεπώς, αναιρέσεως με τον οποίο προβάλλεται το αντίθετο και ειδικότερα ότι το ανωτέρω εξάμηνο έπρεπε να υπολογισθεί από τη λήξη του έτους κατά τη διάρκεια του οποίου είχε εκδοθεί το αρχικό τιμολόγιο (που δεν περιελάμβανε ΦΠΑ), πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.

(Σ.τ.Ε. 401/2004)

ΤΕΛΩΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΙΑΣ
Καταδικαστική, απόφαση του ποινικού δικαστηρίου, εφ’ όσον έχει καταστεί αμετάκλητη, δεσμεύει το διοικητικό δικαστήριο ως προς την ενοχή για το αδίκημα της λαθρεμπορίας, λόγω του δεδικασμένου που απορρέει από την απόφαση αυτή, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 120 παρ. 3 του Κώδικος Φορολογικής Δικονομίας, το οποίο έχει εφαρμογή και επί υποθέσεων οι οποίες αφορούν την τελωνειακή παράβαση της λαθρεμπορίας (ΣτΕ 2487/2001 επταμ.). Η δέσμευση δε αυτή του διοικητικού δικαστηρίου δεν αντίκειται στο κατ’ άρθρο 20 παρ. Ι του Συντάγματος δικαίωμα παροχής εννόμου προστασίας, το οποίο δεν αποκλείει δικονομικής φύσης ρυθμίσεις, όπως η ρύθμιση αυτή.

(Σ.Τ.Ε. 1659/2004)